Έτσι κι αλλιώς, κανένας μας δεν ζει για πάντα.
Η μνήμη δεν αναζητά ευθύνες
σε τσαπατσούλικα ιδεογράμματα
λίθινων φυλαχτών, ούτε περιπλέκει το μέλλον.
Μια κατά λέξη μετάφραση αναζητάμε όσοι
φιλοξενούμαστε σε παροντικό χρόνο
μήπως και ξεκαθαρίσουμε το παράδοξο του θανάτου.
Για μας τους εναπομείναντες, η μνήμη,
με αφορμή την απώλειά μας
χωρίς ίχνος από το ανήθικο κάποιου μυστηρίου
θα αναγνωρίζει δυο γυμνές ημερομηνίες,
της Αρχής και του Τέλους
στις κεφαλαιογράμματες επιγραφές νεκρολογίας.
