Κρυφτό... Μάθαμε να κρύβουμε τον ήλιο κάθε πρωί…
πληρωμένο μάρτυρα στα σκέλια μας
μισθωμένο ανδράποδο ... λες και τοκίζουμε χρυσάφι
ξόβεργα των παραμυθιών... στα παραμιλητά που ξεστομίζουμε.
Οι καθημερινές....τοκογλύφοι στο πρωτόκολλο
ξερογλύφουν μέχρι να στραγγίξουν τα στυφά Σαββατοκύριακα..
περιουσία "κατ' οίκον" ξενιστών, μες τ’ ανεμοσούρια της ερημιάς
απομυζούν βρίζοντας τις ρήτρες της αλήθειας μας….
Λέξεις... Σπασμένες λέξεις , αλλοδαποί μεταλλικοί ήχοι
κούφιοι κάλυκες ,
σκαλισμένα ανθοδοχεία σε γιάπικο σαλόνι.
Μισόγυμνες λέξεις σε δημόσια παραλία
ξεδιάντροπα άψαχτες, προκλητικά στεγνές,
ξυπόλητες, αναστενάρισσες,
λιτανεύουν ρίμες στη λάβα των στροφών
Λέξεις λογικές, πλοκάμια κτητικότητας
επόπτες κανόνων ελευθερίας
ζηλόφθονα λάσα ουράνιου τόξου
Αποζητώ μέσα από τις πιο δειλές λέξεις την ανατροπή της πραγματικότητας.
Γενέθλια...
… με τη γενέθλια μέρα στον Καρκίνο να κοιμάται στο στήθος σου
θα γερνάς ... και θα ‘ναι τα σχέδιά σου όνειρα και πυκνογραμμένα γράμματα
... γι αυτό τα ερωτεύεται κανείς.. για να μην τα ξεχάσει...
Κάποια μέρα το όνειρο σπάει τις αλυσίδες...
μέχρι και οι βασιλικοί στις γλάστρες ρίχνουν τα φύλλα...
μόνο τα στείρα καναρίνια βολεύονται σε ψεύτικες φωλιές...
Βρήκες τον τρόπο να ξεγελάσεις τις πόρτες της Σκύλας και της Χάρυβδης...
έσταξες λάδι φώκιας που πρόσφατα αγόρασες από τον Πετρίδη - εκεί στην Τσιμισκή...
προτείνεται από τους ειδικούς για να ξεχαρβαλώσουν τα «στενά» πλαίσια...γενικότερα
Ακούς νοθευμένο καναρίνι; κι εσείς φυτά οικόσιτα - αγκαθωτά και μη;
... χαλάλι το κομμένο φτερό στις «Σκύλες»
... πέταξα τις αλυσίδες και φυλάω στο μυστικό συρτάρι τα λύτρα για τους τυχάρπαστους εραστές της ελευθερίας
Τοίχοι ...
Ξεφτίζεις τοίχους με τα νύχια Ίνα-ίνα ξεθάβεις χρώματα ξεθωριασμένα
σβήνοντας ίχνη από καμένες μαύρες λέξεις
ποτισμένες από των αναρχικών τις σκέψεις
Αναμασάς το παρελθόν ρίχνοντας ώχρα
σε μονοπάτια του ρυθμού της τερακότας
κολλάς το πρόσωπο ν ακούσεις ιστορίες
κι η μυρωδιά της μούχλας στοιχειώνει,
ψιθυρίζεις…
αυτά τα χρώματα ζεσταίνουν τις πιο άγριες σκιές
Θυμήθηκες σαν ήσουν παιδί
τράβαγες κρυφά κομμάτια φλούδες της μπογιάς
Στο πιο ανήλιο σημείο του σπιτιού, μέχρι που φαινόταν ο σοβάς
Και μ ένα κεραμίδι φτιασίδωνες λέξεις που νότιζαν βαθιά
Μια ύπουλη σκέψη θα σώσει τα νύχια σου απ’ τη φθορά.
Μιας και τα όρνεα δεν ξέρουν από λέξεις, φύλαγε τα νύχια σου γερά
Και να πληγώνεις όλους μόνο με το κεραμίδι πια …
Θυμός ...
Μουδιασμένο σενάριο
απούσας αντίστασης
κι ο από μηχανής θεός
εγκώμιο σκοτεινής καθημερινότητας
Προκανονισμένη διακήρυξη
"τσουτσέκι" τσιτάτου
"κουμάσι" των κολλητών σου
κι εγώ μίασμα εξιδανικευμένης απουσίας
Ίχνος υπέρτατου θυμού
η άρρωστη γροθιά στο ψέμα
μήνυμα καθημερινής διάβρωσης
σαρκοφάγος μέγιστης υποκρισίας
Θυμωμένες λέξεις - ειρηνοποιοί ψυχών
Ζήλια… Πότε ήταν που ξυπνήσαμε στην άμμο …
Θυμάσαι;
ανάμεσα σε μουσκεμένα κομμάτια χαρτιών
που κολλούσαν πάνω μας σαν κόμποι από παλιά αγαπημένα πουλόβερ
Στο υπόσχομαι…
Τις δικές μας προσκλήσεις γάμου
θα τις φτιάξουν ξωτικά
να μην διαλύονται παρά μόνο σε μυστικιστικές γλώσσες
Κι αν σπάσει τον κωδικό τους κανείς
Θα είναι γιατί εμείς τον προδώσαμε.
Πάρε και σκούπισε αυτά που με λερώνουν
Δεν θα ξαναπλύνω στη θάλασσά μας τα παλιά
Υποψιάζομαι και την άμμο τελικά
Γυναίκα είναι κι αυτή …
Προβλέψιμη... (19-1-08)
Τα λόγια σου Χολή από όξινη βροχή
Σαν κατακάθι εγωισμού από πρόστυχο φιλί
Λάσπη στη γη από αστρόσκονη υγρή
Κι εσύ κουμάσι εξοπλισμένο με δεύτερο πετσί
Ψάχνω την περικεφαλαία του Περσέα
στα αλμυρά δάκρυα μιας ακαλήφης
απλοϊκό πνεύμα η ενοχή στον ύστατο ύφαλο της αρετής
λευκή πληγή ανακοινώνει την πρόσφατη έκδοση σιωπής.
