Στην επαρχιακή

  Σου αφήνομαι, μου είχες γράψει

και χθες πλημμύρησε ο δρόμος μας επιστροφή.

Πλέαμε στην παράπλευρη απώλεια μιας κρότου λάμψης

μ' ένα Μatiz στα έκτακτα απόνερα μιας επαρχιακής. 

Eίπες θέλω το μέσα σου αίσθηση δική μου, 

και οδηγούσες στην απειλητική έκσταση ενός κατακλυσμού.

Εγώ συνοδηγός της σκοτεινής μας αιωνιότητας.

Εσύ η ύστερη μνήμη λέξεων που πλαγιάζουν ακόμη μαζί μου.

Show time

Γερνάω μέσα σου ύπουλα όπως η πέτρα στα δόντια.

Γεύση ανύπαρκτη όπως μια πρέζα αλάτι στο αλεύρι.

Πρωινή αυλαία που σβήνει όπως ο ουρανός στη θάλασσα.
Με περιμένεις ακόμη στα κόκκινα φανάρια,

γιατί ξέρεις ότι από άποψη ψάχνω μια κόντρα στην αρχή.

Έμαθα να πατάω γκάζι στο φρύδι της στροφής

και είναι μέρες τώρα που γεμίζεις τους καθρέφτες μου.

Φλυαρείς διπλά - για τη στιγμή που ακόμη δεν έγινε μεθαύριο.

Enjoy the show!