Asphodeline lutea

 

Βαπτίστηκες στην κίτρινη βροχή

καταμεσής τον Αύγουστο

ξυπόλητος κολλάς αφίσες ανάμεσα

σε δαίδαλους από νεκρολούλουδα

αναζητώντας τον μίτο στους παράλληλους

που οδηγούν στους Γαμηλιώνες του Νότου

φτιάχνοντας κόμπους σε αυτόχειρα φουλάρια

αναγγέλλοντας ποινές, φανερώνοντας κρυφά χαρτιά,

στους τίτλους που έφθειρες

χωρίς τη θέλησή τους σε παλιά ποιήματα

ξορκίζοντας τις αρματωσιές των ασφόδελων

που έβαψαν με ώχρα τα πόδια σου.

(Στον Λευτέρη)

Μνήμη

Έτσι κι αλλιώς, κανένας μας δεν ζει για πάντα.

Η μνήμη δεν αναζητά ευθύνες

σε τσαπατσούλικα ιδεογράμματα

λίθινων φυλαχτών, ούτε περιπλέκει το μέλλον.

Μια κατά λέξη μετάφραση αναζητάμε  όσοι

φιλοξενούμαστε σε παροντικό χρόνο

μήπως και ξεκαθαρίσουμε το παράδοξο του θανάτου.

Για μας τους εναπομείναντες, η μνήμη, 

με αφορμή την απώλειά μας

χωρίς ίχνος από το ανήθικο κάποιου μυστηρίου

θα αναγνωρίζει δυο γυμνές ημερομηνίες,

της Αρχής και του Τέλους

στις κεφαλαιογράμματες επιγραφές νεκρολογίας.