Back where you belong

Η μνήμη ένα παγάκι
στους κυνόδοντες

μιας τρέντι γόησσας

κι ενός σκληρού τυπά

με γκριζογάλανα μαλλιά.

Δυο φρέντο καπουτσίνο

δορυφορούν αυτή την ιστορία

γκροτέσκο χιούμορ και ιδιοφυία.

Κάπου αλλού στις εσπερίδες

κάποιοι ακούν τις νύχτες

το γέλιο του Μέλμοθ

μακρινά φαντάσματα

θανατόφιλα πλάσματα

ελλείψει αυτοσυνειδησίας

μόνιμου διχασμού

αντιηρωικού κατοπτρισμού.

Μεταλλωρύχοι

 

Αχνίζετε γεμάτοι τατουάζ

μολύνοντας του λυκαυγές το μενταγιόν

της  Χάλκινης αφέντρας στέρνας.

Περιοριστείτε στο ουσιώδες,

στις φλέβες των δρόμων των φιδιών

όπου κανιβαλίζει αίμα πηχτό.

Σελιδοδείκτες θρόμβους

στου Ποτοσί...

τα εγχειρίδια οδυνών θα βρείτε.

Ενοχλείτε.

 

Μυστικό

Στο τυχαίο των δρόμων

του ασύρματου η κλήση

περπατώ και μου λείπει

των ματιών σου η γεύση

του φιλιού σου το βλέμμα

μια ανάσα που αγγίζει

τις θηλές απ' τη γλώσσα

που ρουφάνε με ζήλια

της στολής σου το χρώμα

που μυρίζει εσένα.

Θα μείνω γυναίκα

που θέλει να δίνει

όλο το είναι

σ' αυτόν που ανήκει

η ιστορία της λήθης

που θέλει να γράφει

με χρώμα σαγήνης

φολίδα από λέπι

κολλημένη στο σώμα

εκείνου που αφήνει

την αλήθεια στον χρόνο

γιατί είναι ο μόνος

που ξέρει να δείχνει.

Σ' έχω

Συχνάζουν τα χείλη μας σ' αυτή τη μοναξιά

ραμφίζουν "σ'  έχω" στο λευκό της τσόφλι

τινάζουν ψίχουλα από σεντόνια δανεικά

της χίμαιρας η ώρα, γυμνή σαν πεινασμένη χώρα.

Η  πιο βαθειά σου εισβολή,

όσο ψηλά κι αν ανεβαίνει

ο δωρικός  της ο ρυθμός,

πάντα απέριττα αυστηρός
με παθιασμένες λέξεις
στέκεται μάχιμος φρουρός
στου Έρωτα το αρχέγονο φως.

Τις Πέμπτες που κερνάς λευκό κρασί

πίνω απ' το βαθύ του στέρνου σου αυλάκι

τρικλίζοντας στον δρόμο τον παλιό

σε πέλματα βελούδινα απαλά γλυστρώ

σαν γάτα που αλητεύει, γιατί της κάνει κέφι.