Συμβαίνει να σου απαγορεύομαι σαν πόλη,
γιατί κατάφερα την
απώλεια μιας αυταπάτης.
Κι αυτά που είναι ακόμη δικά μου
χωρίς ποτέ να σου ανήκαν - τότε που ήμουν ζωή-
είναι τα μάτια που έδεσες, χωρίς ποτέ να τα τυφλώσεις .
Μια κουρασμένη ταυτότητα, μια παραίτηση από προσδοκίες,
που πρέπει να έχεις, για να χάσεις. Και δεν έχω τίποτα.
Τα "ακόμη" ενόχλησαν τον Αύγουστο
γιατί τ' αγκάθια σφετερίζονται τα ίδια μονοπάτια.
Μεγάλο πράγμα οι βαθιές πατημασιές,
κρατούν νερό κι ανθίζουν στην ώρα τους .
Αφήνουν απείραχτες τις λειψές εξηγήσεις ...
-σβήνοντάς τες τι μένει;
Άλλωστε ένας αγκαθόκηπος γεμάτος αυταπάτες
δεν θέλει να μοιάζει όσους προτιμούν να γερνάνε μαζί.
Του είναι αδιάφορο ένα ρομαντικό μυθιστόρημα
αν δεν ξυπνήσει με το κάστρο του στη μέση μιας γέφυρας.
Μέχρι να μου περάσει η αδιαφορία, από αυτή την ίδια μου την άρνηση,
δεν δραπετεύω, μετακομίζω στα όνειρά μου,
στον μαγικό κόσμο της ψυχής μου που απογοητεύτηκε από τα
μάτια μου.
Για να υποταχθώ σε καθαρτήριες στιγμές που καίνε τα πάντα,
να με δω γυμνή στον πειρασμό του δαίμονα της πραγματικότητας,
και
με μια διάθεση σαν να μην έχω υπάρξει ποτέ πριν, χαμηλώνω το
ίδιο βλέμμα.
