Η διάθεση να συντονιστώ με την εκμηδένιση
χωρίς την έννοια μιας απλής εξαφάνισης
έχει κάτι το απροσδιόριστο
και ενώ με βυθίζει σε μια αδιαφορία
νιώθω ξανά να
διολισθαίνω
σε μια οιωνεί διαλεκτική σχέση
που με υπερβαίνει
γι αυτό ρωτώ αραιά μια τυχαία φράση
για να μην χάσεις τη σημασία
που σου επιτρέπω να έχεις για μένα
αφού και μέσα από την απομάκρυνση
είσαι παρών, άρα
Μηδέν δεν είσαι.
